گاراژ
گاراژ

تاریخچه شورلت کامارو و آشنایی با نسل‌های خودرو کامارو (قسمت اول)

تاریخچه شورلت کامارو و آشنایی با نسل‌های خودرو کامارو

کامارو خودرویی نیست که نیاز به تمجید و تعریف داشته باشد؛ در نیم قرن اخیر آنقدر محبوبیت برای خودش جمع کرده که دیگر در محافل خودرویی (و حتی غیر خودرویی) نیازی به خودنمایی ندارد. در کامارو نیازی نیست برای جلب توجه مردم، پدال گاز را تا انتها فشار دهیم، نه! باوجود این همه اسپرت مختلف اما دیدن کامارویی که در گوشه ای از خیابان پارک شده هنوز هم هیجان انگیز است. کامارو یک جور خاصی است . . .

کامارو در سال ۱۹۶۶ آمد؛ یعنی یکسال دیرتر از ماستنگ و سه سال هم زودتر از چلنجر. نمیدانیم در سالهای ۱۹۶۰ حال و هوای ماسل کارها چگونه بوده ولی شنیده ایم که هرچقدر از سالهای دهه ۶۰ میلادی فاصله می گیریم، داستان این سه آمریکایی نیز بتدریج جذاب تر و جالب تر می شود به خصوص از آغاز هزاره سوم میلادی که هر سه خودرو در ظاهر جدیدشان نیم نگاهی به دهه ۶۰ میلادی داشتند اما در باطن با تکنولوژی های تازه به میدان آمدند. امروز از سری مقالات گاراژ قصد داریم شما را بیشتر با تاریخچه شورلت کامارو و آشنایی با نسل‌های خودرو کامارو آشنا خواهیم کرد. باما همراه باشید.

نسل اول: از ۱۹۶۷ تا ۱۹۶۹

نسل اول کامارو در سه مدل عرضه می شد؛ یکی Sport Coupe که با قیمت حدودی ۲,۴۰۰ دلاری اش ارزانتر قیمت پایه ای ماستنگ بود. مدل دوم Rally Sport و تریم سوم آن هم SuperSport نام داشت. درهمان سال ۶۷ شورولت برخی ویژگی های RS را با SS به اشتراک گذاشت و مدلهای جدیدی به نام RS/SS خلق شدند. بعنوان مثال به ویدئوی زیر دقت کنید؛ این کامارو با آنکه چراغ های مخفی RS را دارد اما در جلوپنجره اش لوگوی SS حک شده:

مانند ماستنگ که برپایه کامپکت فورد فالکون ساخته شد، کامارو نیز بر پلتفرم ارتقا یافته کامپکت شورولت نوا ساخته شد؛ حتی نسل سوم نوا نیز که در اینجا آنرا می بینیم، از همین پلتفرم استفاده می کرد.

کامارو یک جواب مستقیم برای ماستنگ بود؛ کاپوت کشیده، صندوق عقب کوچک، ۲ در بودن و نهایتا ۲+۲ سرنشینه بودن این خودرو ازجمله ویژگی هایی است که آنرا روبروی پونی کار فورد قرار می داد.

انجین استاندارد این نسل ۶ سیلندر خطی ۱۴۰ اسبی و گیربکس استاندارد آن ۳ سرعته دستی بود. سال ۱۹۶۷ هشت انجین، سال ۱۹۶۸ ده انجین و سال ۱۹۶۹ تا دوازده انجین مختلف برای کامارو قابل سفارش بود

یکی از محبوب ترین آپشن های این نسل، گیربکس ۲ سرعته اتومات Powerglide بود؛ البته این محبوبیت تاقبل از آمدن گیربکس ۳ سرعته Turbo350 که از ۱۹۶۹ در اختیار مشتریان قرار گرفت بیشتر دوام نداشت

چراغهای جلو در مدلهای RS در زیر سه خط افقی مخفی می شد. در این تصویر کاماروی ۶۷ را می بینیم که RS در سمت راست و SS در سمت است. اگر دقت کنیم، صرف نظر از چراغ های تفاوت های دیگری نیز میان RS و SS می بینیم. یکی دیگر از تفاوت های پکیج RS و SS در قسمتی عقبی خودرو بود. SS (سمت راست) در انتهای صندوف دارای اسپویلر بود اما RS (سمت چپ) این ویژگی را نداشت

درحالیکه تنها انجین های ۵.۷ لیتری و ۶.۲ لیتری برای SS عرضه می شد اما شورولت دست به عرضه تریم چهارم کامارو با نام Z/28 زد که ابتدا یک خودروی مسابقه ای بود. انجین Z/28 همان ۳۰۲ اینچ مکعبی small-block بود یعنی ۴.۹ لیتری V8. در این تصویر پکیج Z/28 را می بینیم که روی RS نصب شده.

کامارو به محض ورودش به بازار یعنی در همان سال ۱۹۶۷ بعنوان خودروی ایمنی مسابقات Indy 500 انتخاب شد. این مارشال همان نسخه کانورتیبل SS بود که انجین ۳۹۶ داشت. با ادامه مقاله مقاله تاریخچه شورلت کامارو و نسل‌های خودرو کامارو باما همراه باشید.

تاریخچه شورلت کامارو و آشنایی با نسل‌های خودرو کامارو

در سال ۱۹۶۷ کامارو فاقد راهنمای بغل بود اما در ۱۹۶۸ مطیع قوانین شد و به همین دلیل برای اولین بار راهنمای بغل را روی کامارو دیدیم؛ یکی در جلوی گلگیر جلو و یکی هم در عقب گلگیر عقب! هر دو راهنمای کامارو نزدیک سپرها جاسازی شده بودند.

مدلهای ۶۷ ساده ترین کابین را داشتند؛ نه خبری از کنسول وسط بود و نه خبری از دورشمار انجین در صفحه کیلومتر. اهرم دنده نیز کنار فرمان قرار داشت.

از همان سال ۶۷ بالابر برقی شیشه ها قابل سفارش بود اما با این حال اکثر مشتریان کاری به این آپشن نداشتند. همانطور که در این تصویر می بینیم، دستگیره درب کنار جادستی قرار گرفته.

در کاماروی ۶۸ شاهد تغییرات ظاهری دیگری نیز بودیم که مهم ترین آنها در چراغ های عقب و جلو خودنمایی می کرد؛ چراغ جلو از دایره ای به بیضی تغییر کرد و چراغ یک تکه عقب هم دوتکه شد. در این تصویر تفاوت چراغ های عقب کاملا نمایان است؛ کاماروی قرمز مدل ۶۷ است و کاماروی مشکی مدل ۶۸.

در سال ۱۹۶۸ شورولت تنوع انجین های big-block V8 را بیشتر کرد که نهایتا منجر به آمدن نسخه های ۳۹۶ اینچ مکعبی شد که با سه قدرت ۳۲۵ و ۳۵۰ و ۳۷۵ بدست مشتریان می رسید. البته بعدها مشخص شد که حجم واقعی این انجین ۴۰۲ اینچ مکعب است! در این تصویر، عدد ۳۹۶ در کناره خودرو به چشم می خورد

در سال ۱۹۶۹ مجموع فروش کامارو از ۲۴۰,۰۰۰ دستگاه گذشت. در همین سال طراحان شورولت دوباره به سراغ چراغ های کامارو رفتند! چراغ جلو دوباره دایره ای شد اما چراغ عقب برای اولین بار سه تکه شد.

صرف نظر از لوگوی SS که در وسط جلوپنجره، روی درب باک، روی بوق، روی گلگیرهای جلو و … به چشم می خورد، مدلهای SS نسل اول را می توان از روی کاپوت شان براحتی تشخیص داد چون یک کاپوت برآمده داشتند. روی این برآمدگی در مدلهای ۶۷ و ۶۸ دو ورودی هوا گذاشته بودند که صرفا جنبه تزئینی داشت. در مدلهای ۶۹ این ورودی هوا حذف شد.

وجود دو نوار رنگی که در سرتاسر بدنه کامارو کشیده می شد، تنها در دسترس مشتریان Z/28 و SS بود. با ادامه مقاله تاریخچه شورلت کامارو و نسل‌های خودرو کامارو باما همراه باشید.

نسل دوم: از ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۱

سال ۱۹۷۰ نسل دوم کامارو آمد و حدود ۱۲ سال بر روی خط تولید ماند. سه سال فرصت خوبی بود تا شورولت، طراحی نسل دوم کامارو را تماما زیرو رو کند. ظاهر کاماروی نسل دوم حالا بیشتر به مذاق مشتریان اروپایی می نشست.

این نسل بزرگتر (حدود ۵ سانتیمتر) و عریض‌تر (حدود ۱ سانتیمتر) از قبل شده بود اما فاصله محوری آن ثابت ماند. کاماروی جدید سنگین‌تر بود و همچنان از پلتفرم F-body جنرال موتورز بهره می‌برد. در این نسل دیگر خبری از مدل های کانورتیبل نبود و همین موضوع نیز آنرا خیلی خواستنی تر می کرد . . .

در نسل دوم کاپوت خودرو همچنان بزرگ و کشیده بود اما برخلاف نسل اول، سطح کاپوت دیگر صاف و مسطح نبود بلکه عضلانی شده بود. همچنین چراغ ها از درون جلوپنجره بیرون آمدند. مدلهای پایه ای کاماروی نسل دوم (تا قبل از ۱۹۷۴) را می توان با پروژکتورهای زیر سپر جلو تشخیص داد درحالیکه در مدلهای RS پروژکتورها بصورت چراغ دایره ای شکل کوچک در کنار چراغ بزرگ جلو داشتند.

برخی ها می گویند نسل دوم، در واقع یک برداشت آزاد از مدلهای تولید محدود فراری ۲۵۰GT Lusso بود که در اینجا آنرا می بینیم.

در سال ۱۹۷۱ برای نخستین بار ترمزهای دیسکی جلو به نیروی کمکی هیدرولیکی مجهز شدند که البته این ویژگی بصورت سفارشی بود. همچنین در نسل دوم، شورولت با کم کردن نسبت تراکم از قدرت همه انجین های کامارو کاست تا هم هزینه های مالیاتی را بکاهد و و هم قادر به پاس کردن مقررات جدید زیست محیطی (برای آلایندگی خودروها) باشد. در مدلهای ۶ سیلندر قدرت ۱۰ واحد کمتر شد، در انجین های ۸ سیلندر ۳۵۰ قدرت حدود ۳۰ واحد افت کرد و در انجین ۳۹۶ نیز ۵۰ اسب بخار قدرت کم شد.

اعتصاب ۶ ماهه کارگران کارخانه Norwood ایالت اوهایو (یکی از دو خط تولید کامارو) در سال ۱۹۷۲ هرچند منجر به کاهش چندهزار دستگاهی تولید کامارو شد اما خوشبختانه وقفه ای در چرخه تولید بوجود نیاورد. ۱۹۷۲ آخرین سالی بود که کامارو SS با انجین ۳۹۶ و ۳۵۰ تحویل مشتریان شد.

در سال ۱۹۷۲ طبق مقررات جدید دولت فدرال، کمپانی ها بجای قدرت ناخالص (Gross Power یا قدرتی که میل لنگ می رسید) باید WHP یا همان قدرت خالص (Net Power یا قدرتی که به چرخ ها می رسید) را اعلام می کردند؛ بعنوان مثال قدرت انجین ۳۹۶ سال ۱۹۷۱ معادل ۳۰۰ اسب بخار بود اما با تغییر استانداردها در سال ۱۹۷۲ قدرت همین انجین ۲۴۰ اسب بخار اعلام شد!

در سال ۱۹۷۳ بزرگترین اتفاقی که برای کامارو افتاد، حذف مدلهای SS با انجین ۳۹۶ بود تا بدین ترتیب در نبود SS حالا Z/28 با انجین ۳۵۰V8 به اسپرت ترین مدل کامارو مبدل شود. همچنین در این سال، قوانین ایمنی فدرال مجددا بازنگری شد که یکی از نتایج آن طراحی مجدد سپر جلو بود؛ در قوانین جدید سپر خودرو باید طوری طراحی می شد که بتواند نیروی ناشی از برخورد با سرعت ۵ مایل برساعت (که قبلا ۲.۵ مایل برساعت بود) را جذب کند. در این تصویر سپر یک تکه کاماروی ۷۳ را به همراه گاردهای جلویی اش می بینیم. با ادامه مقاله تاریخچه شورلت کامارو و نسل‌های خودرو کامارو باما همراه باشید

سال ۱۹۷۴ اولین فیس لیفت نسل دوم کامارو معرفی شد؛ در این فیس لیفت ظاهر خودرو ۱۰۰% آمریکایی شده بود و متاسفانه دیگر آن جلوپنجره استثنایی سابق را ندیدیم. از سال ۷۴ شورولت عرضه مدلهای LT که نامش از عبارت Luxury Touring گرفته شده را هم شروع کرد.

در فیس لیفت ۷۴ چراغ های چهارتایی دایره ای شکل عقب را هم حذف کردند؛ آنهایی که می گفتند کامارو چراغ های عقبش را از کوروت C2 گرفته بود دیگر خیالشان راحت شد!

در سال ۱۹۷۵ برای چندمین بار Z/28 از مدلهای ۷۵ و ۷۶ کامارو حذف شد و مشتریان قادر به سفارش آن نبودند. حذف Z/28 بسیار عجیب و غیرمنتظره بود چراکه از همین مدل در سال ۱۹۷۴ بیش از ۱۳۰۰۰ دستگاه فروش رفت و می توان گفت محبوبیت Z/28 چیزی کمتر از فایربرد ترنس ام نبود. همچنین در این سال برای اولین بار بر روی شیشه عقب از دریچه های فلزی بعنوان تریم جدید کامارو استفاده شد. با ادامه مقاله مقاله تاریخچه شورلت کامارو و نسل‌های خودرو کامارو باما همراه باشید.

در سال ۱۹۷۷ بعد از دو سال غیبت، پکیج سفارشی Z/28 دوباره برگشت اما اینبار با ویژگی های جدیدتری برگشت مانند تعلیق سفت تر، تایرهای عریض تر، رینگ های همرنگ بدنه و طرح گرافیکی مثلثی شکلی که بر روی کاپوت نقش بسته بود.

در سال ۱۹۷۸ سپرهای سفارشی جدیدی برای کامارو عرضه شد که همرنگ بدنه خودرو بودند. همچنین در این سال بود که برای اولین بار ورودی هوای روی کاپوت بر روی فیس لیفت نسل دوم گذاشته شد؛ این ویژگی کامارو صرفا برای مقابه با ترنس ام پونتیاک بود.

یکی دیگر از کپی برداری های کامارو از ترنس ام، استفاده از سقف های T-top بود که از سال ۱۹۷۸ بصورت سفارشی عرضه شد. کامارو با فروش بیش از ۲۷۲۰۰۰ دستگاه یکی از بهترین فروش های سالانه خود را در ۱۹۷۸ تجربه کرد.

از سال ۱۹۷۹ شورولت مدلهای نسبتا لوکس LT را حذف کرد و بجای آن از تریم جدیدی بنام Berlinetta استفاده کرد که تا ۱۹۸۶ در بازارها موجود بود. در مدلهای برلینتا، داشبورد کامارو صاف تر بود و صفحه کیلومتر آن نیز دیگر بصورت قوس دار طراحی نشد. استفاده از نام ایتالیایی برلینتا صرفا برای جلب نظر مشتریان اروپایی بود.

تاریخچه شورلت کامارو و آشنایی با نسل‌های خودرو کامارو

در سال ۱۹۸۰ کامارو برای همیشه از انجین های شش سیلندر خطی ۲۵۰ خداحافظی کرد و بجای آن از انجین جدید ۳.۸ لیتری V6 بهره گرفت. همچنین شورولت برای Z/28 انجین اختصاصی جدیدی طراحی کرد که ۵.۷ لیتری V8 بود. همانطور که در این تصویر نیز می بینیم، Z/28 مدل ۱۹۸۰ را میتوان با دو ویژگی ظاهری شناخت؛ یکی طرح گرافیکی شامل ۳ خط رنگی است که در سرتاسر اسپویلر جلو به همراه نمای جانبی خودرو کشیده شده و دیگری نیز وجود اسکوپ کناری در پشت گلگیر جلوست که برای اولین بار از آنها استفاده شد. به این موضوع نیز باید دقت کنیم که Z/28 تا قبل از ۱۹۷۹ فاقد اسپویلر جلو بود.

سال ۱۹۸۰ کامارو یکی از بدترین فروش های سالیانه اش را تجربه کرد چون مجموعا بیشتر از ۱۲۷,۰۰۰ دستگاه فروش نداشت درحالیکه سال ۱۹۷۹ بیش از ۲۸۲,۰۰۰ دستگاه از انواع مدلهای کامارو به فروش رفته بود. این موضوع شاید دو دلیل داشته باشد؛ از یک طرف مشتریان در ۱۹۸۱ بغیر از مدلهای استاندارد تنها قادر به سفارش مدلهای برلینتا و Z/28 بودند و از طرف دیگر نیز Z/28 خودروی چنان قدرتمندی نبود تا مشتریان آمریکایی را راضی کند چون انجین ۳۵۰V8 آن از ۱۹۰ اسب به ۱۶۵ اسب بخار (در مدلهای ۸۱) کاهش قدرت داشت.

امیدواریم از این مقاله بهره کافی را برده باشید و در قسمت بعدی مقاله تاریخچه شورلت کامارو و نسل‌های خودرو کامارو باما همراه باشید.

اشتراک گذاری

مطالب مرتبط

دیدگاهی بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *